اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) درمان از دست دادن ناگهانی هماهنگی بین مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)، که فک پایین را به فک بالا متصل می‌کند، و بافت‌های اطراف آن است. در صورت عدم درمان، این می‌تواند منجر به اسپاسم عضلات فک شود. علائم شدید می‌توانند رخ دهند. هر چه درمان زودتر شروع شود، مفیدتر است. هدف از درمان، بازیابی عملکرد طبیعی و بدون درد فک است. درمان با توجه به شدت اختلال تعیین می‌شود. مدت کوتاهی پس از رفع علت اختلال، علائم کاهش یافته و برطرف می‌شوند. در بیشتر موارد، درمان‌های زیر نیز باید به صورت ترکیبی استفاده شوند. هیچ یک از این موارد ممکن است به تنهایی مؤثر نباشند.
رژیم غذایی نرم: فشار روی مفصل گیجگاهی فکی باید با مصرف غذاهایی که نیاز به جویدن زیاد ندارند، کاهش یابد.
کیسه یخ، ورزش و استفاده از گرما برای ناحیه آسیب دیده مفید است.
داروها: می‌توان از مسکن‌های تجویز شده توسط دندانپزشک برای تسکین درد عضلات و جلوگیری از اسپاسم عضلات فک استفاده کرد.
استفاده از سم بوتولینوم (بوتاکس): این روش درمانی با کاهش فعال شدن عضلات جونده که باعث تنش می‌شوند، از دندان قروچه جلوگیری می‌کند. علائم TMJ (التهاب مفصل گیجگاهی فکی)
علائم متعددی از آرتریت TMJ وجود دارد که قبل از درمان ظاهر می‌شوند. این علائم شامل درد مداوم گوش، درد گونه، وزوز گوش، سرگیجه، سردرد شدید در شقیقه‌ها، درد منتشر شونده به گردن، مشکل در باز کردن فک، صدا دادن هنگام باز کردن فک، قفل شدن فک، دررفتگی فک و کج شدن فک به یک طرف هنگام باز کردن دهان است. درمان بسیار مهم است.
